-Cape Coast :
Cape Coast is een stadje aan de zee. Qua toeristische trekpleisters niet enorm bijzonder, maar wel een leuke plek om te ontspannen na een weekje werken. Het stadje zelf staat vooral bekend om haar verleden met slavenhandel. Het kasteel is daar een mooi overblijfsel van. We zijn samen met enkele andere vrijwilligers gegaan. Samen hebben we enorm genoten van de hoge golven, de zon en een bonte avond met muziek, een kampvuur en enkele drankjes. Bovendien zijn we in een restaurantje beland waar er na het eten een aap op tafel liep, zo eens iets anders :).
Kintampo & Boabeng-Fiema :
Deze namen zeggen op zich natuurlijk niets, maar er valt wel wat te zien! Kintapo is de plaats waar we verbleven. Het staat bekent om een park met 3 watervallen. Leuk om te zien en om in te zwemmen, maar nogal toeristisch (voor Ghana althans). Veel mooier waren de fuller-falls een beetje verderop. We hadden het geluk dat enkele andere vrijwilligers ons die hadden aangeraden, want deze zijn eigenlijk nogal onbekend en afgelegen.
Niet zo ver van Kintampo ligt een bos met volgens de bewoners heilige apen. Een gids gaf ons de kans met behulp van wat bananen de 2 soorten apen van zeer dicht bij te bekijken. De aapjes die uit je hand kwamen eten waren hoe dan ook het hoogtepunt. Daarnaast was het bos waar we doorwandelden ook heel mooi met enkel speciale giganten van bomen. Omdat de apen heilig zijn worden ze er begraven naast een lokale priester ergens in een uithoek van het bos.
-Mole National Park :
Deze week belde SYTO (de organisatie die verantwoordelijk is over ons) met goed nieuws. Wij moesten deze keer niet ons weekend plannen, maar zij zoude een trip organiseren naar het grootste nationaal park van Ghana. SYTO zelf had een wandelsafari gepland. Maar omdat we ons zelf niet konden bedwingen hebben we de eerste namiddag al een kleine safari op een jeep gedaan. Deze was leuk om al een stukje van het park te zien, maar niet zo spectaculair als we verwachtten. De wandelsafari de dag erop daarentegen voldeed meer aan onze verwachtingen. Het absolute hoogtepunt was een olifant die we van betrekkelijk dichtbij konden bewonderen. Na de stevige ochtendwandeling was een ontbijt en een duik in het zwembad meer dan welkom. Even later vertrokken we al weer omdat we de dag erop op een naamceremonie verwacht werden.
-Nzulezo :
"Een dorp op palen in het water" althans zo stond er in ons 'Ghana-boek'. Dat wouden we zeker niet aan ons laten voorbijgaan. De reis ernaartoe was langer dan verwacht. Maar eens we waren aangekomen aan onze slaapplaats bleek het reeds de moeite waard. Een houten hutje op het strand waar juist een bed in paste, meer moest het niet zijn. Omdat het nog ochtend was en we niet hadden ontbeten bracht de eigenaar van het 'guesthouse' ons naar een huis van kennissen. In afwachting speelden we wat met de kinderen. Na het onbijt waren we dan eindelijk klaar voor ons bezoek aan het dorp. Enkel boottocht er naartoe was al prachtig. Het dorp zelf was ook zeer mooi. Enkel de inwoners waren al duidelijk zeer gewend aan toeristen en niet zo open en vriendelijk als de gemiddelde Ghanees (die dat zeker wel is). 'S nachts ontmoetten we een gids die zeeschildpadden beschermd en onderzoekt. Ondanks het feit dat we enkel een schild zagen (we waren jammer genoeg net na de stropers) was het een boeiende en gezellige wandeling.
-Buoyem en Hand In Hand :
Buoyem staat bekend om z'n grot vol vleermuizen en de rotsen waar het tussen ligt. Bij aankomst bracht de taxichauffeur ons naar de Chiefshouse waar we de chief van Buoyem ontmoetten. Die liet ons op zijn beurt kennismaken met de gids die ons de dag erop zou rondleiden. Die leidde ons de dag erop door prachtige wildernis van rots naar rots. Enkele prachtige uitzichten stonden daar op ons te wachten. Enkel de grotten waren niet bereikbaar vanwege bijennesten. Daardoor en omdat de slaapplaats ver van ideaal was besloten we die dag nog naar Hand In Hand te gaan. Hand in Hand is een opvangcentrum voor mensen met een fysieke of verstandelijke beperking, opgericht door Nederlanders. Je kan er overnachten in een huisje (letterlijk tussen de rotsen) en bezig zijn met de inwoners. Voor ons beiden een geweldige ervaring. We zijn dan ook zeker van plan om er eens terug te keren.
(meer foto's komen later wegens slecht internet)
