Er wordt hier ook gewerkt ! (Bas)

Na al die verhalen van onze uitstappen zou je bijna vergeten waarom we hier eigenlijk echt zijn. Daarom wordt het na al meer dan de helft van ons verblijf misschien eens tijd dat ik over m'n verblijf en werk  schrijf, kortom het dagelijkse leven.

Eerst meer over mijn gastgezin : Mijn gastgezin bestaat uit mijn gastvader en directeur van de school, mijn gastmoeder "Maa", mijn drie broertjes (waarvan eentje pasgeboren) en twee andere vrijwilligers. In het aangrenzend gebouw wonen ook nog 2 leerkrachten, een kokkin en de laatstejaarsstudenten.Met dank aan de hele familie voelde ik mij al van een van de eerste dagen helemaal thuis.
De eerste dag gaf Nana (m'n gastvader) mij een rondleiding door de school en de omgeving. Ondertussen vertelde hij mij meer over zijn ambitieuze plannen en al het werk dat er nog te doen is.Hij gaf mij de keuze waar ik me aan wou zetten. Ik besloot mezelf mee aan de bouwwerken te zetten en dat is ook wat ik doe tot op de dag van vandaag.
Het volgende hebben we nu al bereikt :
- We zijn bijna klaar met de "echte" toiletten.
- Er is nu een nieuw klaslokaal en een soort van polyvalente ruimte, maar daar stond al een deel van.
- Er is een grote afvalpunt (i.p.v. de grote afvalberg achter de school)
- Verschillende banken en stoelen zijn hersteld.
- Enkele andere kleine klusjes.

Hier is een beter beeld te geven van een doorsnee dag :
6.00 : Opstaan
6.00-7.00 : Soms gaan joggen, soms gewoon rustig wakker worden en wat rondwandelen op het terrein.
7.00-8.00 : Eten en klaarmaken voor het werk.
8.00-12.00 : De schoolkinderen groeten en gaan werken.
12.00-13.00: Eten.
13.00-15.00: Werken.
15.00-18.00: Voetballen of simpelweg wat praten met de laatstejaars, wat rusten of naar het dorp gaan om iets te gaan drinken ofzo (uiteindelijk komen we wel iemand tegen die het uitstapje boeiend maakt voor ons, zo zijn Ghanezen wel)
18.00-18.30: Eten
18.30-22.00: Wat praten met de familie of de inwonende leerkrachten, wat spelen met de kinderen, tv kijken, ...
22.00 : Slapen

(De tijd is maar ongeveer. Exacte tijd bestaat hoe dan ook niet echt)

Een ding is zeker, ik geniet van elke dag en ben al helemaal gewoon aan dit leventje. De prachtige omgeving en vooral de mensen maken het voor mij elke dag opnieuw een fantastische ervaring.

Volgende keer meer over onze week reizen in de Volta Region.
Hopelijk tot snel !

Lang geleden !

Eerst en vooral sorry voor onze trouwe volgers. Wegens gebrek aan internet en tijd hebben we niet echt de kans gekregen om onze blog te updaten. Het is weer een hele tijd geleden, maar dat betekent niet dat we hier hebben stilgezeten. Integendeel, we hebben heel wat gewerkt en gereisd. Over dat laatste hier wat meer :

-Cape Coast :
Cape Coast is een stadje aan de zee. Qua toeristische trekpleisters niet enorm bijzonder, maar wel een leuke plek om te ontspannen na een weekje werken. Het stadje zelf staat vooral bekend om haar verleden met slavenhandel. Het kasteel is daar een mooi overblijfsel van. We zijn samen met enkele andere vrijwilligers gegaan. Samen hebben we enorm genoten van de hoge golven, de zon en een bonte avond met muziek, een kampvuur en enkele drankjes. Bovendien zijn we in een restaurantje beland waar er na het eten een aap op tafel liep, zo eens iets anders :).

Kintampo & Boabeng-Fiema :
Deze namen zeggen op zich natuurlijk niets, maar er valt wel wat te zien! Kintapo is de plaats waar we verbleven. Het staat bekent om een park met 3 watervallen. Leuk om te zien en om in te zwemmen, maar nogal toeristisch (voor Ghana althans). Veel mooier waren de fuller-falls een beetje verderop. We hadden het geluk dat enkele andere vrijwilligers ons die hadden aangeraden, want deze zijn eigenlijk nogal onbekend en afgelegen.
Niet zo ver van Kintampo ligt een bos met volgens de bewoners heilige apen. Een gids gaf ons de kans met behulp van wat bananen de 2 soorten apen van zeer dicht bij te bekijken. De aapjes die uit je hand kwamen eten waren hoe dan ook het hoogtepunt. Daarnaast was het bos waar we doorwandelden ook heel mooi met enkel speciale giganten van bomen. Omdat de apen heilig zijn worden ze er begraven naast een lokale priester ergens in een uithoek van het bos.

-Mole National Park :
Deze week belde SYTO (de organisatie die verantwoordelijk is over ons) met goed nieuws. Wij moesten deze keer niet ons weekend plannen, maar zij zoude een trip organiseren naar het grootste nationaal park van Ghana. SYTO zelf had een wandelsafari gepland. Maar omdat we ons zelf niet konden bedwingen hebben we de eerste namiddag al een kleine safari op een jeep gedaan. Deze was leuk om al een stukje van het park te zien, maar niet zo spectaculair als we verwachtten. De wandelsafari de dag erop daarentegen voldeed meer aan onze verwachtingen. Het absolute hoogtepunt was een olifant die we van betrekkelijk dichtbij konden bewonderen. Na de stevige ochtendwandeling was een ontbijt en een duik in het zwembad meer dan welkom. Even later vertrokken we al weer omdat we de dag erop op een naamceremonie verwacht werden.


-Nzulezo :
"Een dorp op palen in het water" althans zo stond er in ons 'Ghana-boek'. Dat wouden we zeker niet aan ons laten voorbijgaan. De reis ernaartoe was langer dan verwacht. Maar eens we waren aangekomen aan onze slaapplaats bleek het reeds de moeite waard. Een houten hutje op het strand waar juist een bed in paste, meer moest het niet zijn. Omdat het nog ochtend was en we niet hadden ontbeten bracht de eigenaar van het 'guesthouse' ons naar een huis van kennissen. In afwachting speelden we wat met de kinderen. Na het onbijt waren we dan eindelijk klaar voor ons bezoek aan het dorp. Enkel boottocht er naartoe was al prachtig. Het dorp zelf was ook zeer mooi. Enkel de inwoners waren al duidelijk zeer gewend aan toeristen en niet zo open en vriendelijk als de gemiddelde Ghanees (die dat zeker wel is). 'S nachts ontmoetten we een gids die zeeschildpadden beschermd en onderzoekt. Ondanks het feit dat we enkel een schild zagen (we waren jammer genoeg net na de stropers) was het een boeiende en gezellige wandeling.

-Buoyem en Hand In Hand :
Buoyem staat bekend om z'n grot vol vleermuizen en de rotsen waar het tussen ligt. Bij aankomst bracht de taxichauffeur ons naar de Chiefshouse waar we de chief van Buoyem ontmoetten. Die liet ons op zijn beurt kennismaken met de gids die ons de dag erop zou rondleiden. Die leidde ons de dag erop door prachtige wildernis van rots naar rots. Enkele prachtige uitzichten stonden daar op ons te wachten. Enkel de grotten waren niet bereikbaar vanwege bijennesten. Daardoor en omdat de slaapplaats ver van ideaal was besloten we die dag nog naar Hand In Hand te gaan. Hand in Hand is een opvangcentrum voor mensen met een fysieke of verstandelijke beperking, opgericht door Nederlanders. Je kan er overnachten in een huisje (letterlijk tussen de rotsen) en bezig zijn met de inwoners. Voor ons beiden een geweldige ervaring. We zijn dan ook zeker van plan om er eens terug te keren.

(meer foto's komen later wegens slecht internet)

Lake bosumtwi

Na onze eerste volledige week werken hebben we samen onze eerste uitstap gedaan. We hebben een rustig en weinig bevolkt plekje opgezocht langst het meer niet zo ver van onze woonplaatsen, meerbepaald Lake Bosumtwi.
De uitbaters van de "basic", en toch paradijslijke slaapplaats waren een sympatiek Sloveens koppel. We verbleven letterlijk aan de oever van het meer.
Daarnaast was er 100 meter verderop ook nog een nogal speciale buurman,een echte "rastaman". We bezochten hem op aanraden van de uitbater. Hij heeft ons alles in geuren en kleuren uitgelegd over de rastasekte.
Aan de andere kant lag een typisch klein dorpje tegen de heuvel. Toen we erdoor wandelden hebben we er veel mensen ontmoet waar we meestal een kort maar tof gesprek mee hadden. We zagen er ook geiten, kippen en puppy´s.

Hier enkele foto´s :

Wist je dat ...

Ondertussen hebben we onze twee laatste dagen in Accra ook al achter de rug. We hebben Accra zelf nog ondekt. Bovendien hebben we leren koken,dansen, eten en drummem als een echte Ghanees.
Sinds donderdag verblijven we zelfs al in onze gastgezinnen en hebben we de eerste dag(en) werk doorstaan.
Je kan dus stellen dat we al heel wat nieuwe dingen gezien en geleerd hebben.
Hier zijn enkele van hen in een oldschool `wist-je-datje`.

Wist je dat :
- Je hier mag eten met je handen.
- We hier 2 uur achter staan op jullie.
- Je hier uitgebreidt moet begroeten voor je iets van iemand kan verwachten.
- Veel mensen (vooral kinderen) graag eens komen voelen hoe een blanke mens voelt.
- Ze ons `oboroni` noemen.(dit betekent blanke mens in Twi)
- Kinderen hier soms worden geslagen als ze iets fout doen (soms ook met een stok op hun hand).
- Sommige mensen hier in chique costuums (in de stad) rondlopen en andere dan weer bijna niets hebben om van te leven.
- Sommige gemeenschappen een toilet delen.
- Kippen, geiten en wilde honden bij het straatbeeld horen.
- Ze hier niet alleen het vlees, maar ook de botten van de kip enz. eten.
- Het leven hier een stuk goedkoper is.
- Dat niet elke weg hier bedekt is met asfalt.
- Je hier overal overheerlijk fruit vindt. Zowel op marktjes als in de bomen langs de weg.
- Je hier niets mag aangeven of aannemen met je linkerhand.

Volgende keer komen er echt foto`s (hopen we :p)
Greets !

Aangekomen !

Gisteren avond zijn we vermoeid, maar veilig aangekomen in een hostel in Accra (de hoofdstad van Ghana). Ondertussen valt er al heel wat te vertellen over onze eerste dag.
Nadat we om zeven uur met kleine oogjes onder onze musquitennetjes uit kropen, konden we onze magen vullen met bananen, watermeloen, zoet brood, `fried egg`, worst en bonen. Even later stond de chauffeur van SYTO (de organisatie die ons hier bijzonder goed begeleidt) klaar om ons samen met nog vier andere vrijwilligers op te halen en naar hun `kantoortje` te brengen.
Zowat heel de voormiddag hebben we doorgebracht in een soort klaslokaaltje. Daar heeft een goedlachse ghanese dame ons alle relevante informatie doorgegeven. Op het einde hebben we zelfs enkele woorden Twi  geleerd, meerbepaald de meest gesproken Afrikaanse taal in Ghana.
Nadat we een ghanees SIM-kaart gingen kopen met 2 mannen van SYTO, hebben we een echte Ghanese  lunch (met gepast live reggeamuziek) en de rest van de namiddag doorgebracht op het strand.
Toen we voor het avondeten terug in ons hostel waren en eindelijk dachten van wat rust te genieten, bleek een lokale dokter bij de receptie klaar te staan om ons alle nodige info rond gezondheid mee te geven. Voor hij vertrok om een moeizame bevalling bij te staan wist hij ons te vertellen dat we hem altijd mochten bellen, liefst ook eens als er niets aan de hand is.
Nu we ondertussen ook ons avondmaal achter de rug hebben, kunnen we samen tevreden maar vermoeid terugblikken op een warme, geslaagde eerste dag in Ghana.
Foto`s volgen nog. Maar we hopen dat deze dagomschrijving toch een beetje kan weergeven hoe de dingen er hier aan toe gaan (Het zal niet altijd zo in detail zijn dus...)
Warme groeten !

Info

Hey !

Deze blog is opgesteld om onze avonturen als vrijwilliger in Ghana te volgen.
We hopen zelf regelmatig tekst en vooral foto's te posten, maar dat is in Afrika natuurlijk geen garantie.
Tof dat jullie ons volgen !

Groetjes,

Charlotte en Bas